Niemcy, rok 1943. Hans Heigel, oficer rezerwy SS z miasteczka Osnabrück, nie rozumie ani nie popiera polityki Trzeciej Rzeszy. Jednak z obawy przed represjami wobec rodziny zachowuje swoje poglądy wyłącznie dla siebie. Najważniejsza dla niego jest opieka nad żoną i córeczką Hanne. Ale jak długo będzie mógł żyć z dala od frontu i prawdy o okropnościach wojny?

Hans musi stawić czoło rzeczywistości w chwili, gdy spotyka go największa tragedia, jaka może dotknąć ojca. Wkrótce potem otrzymuje rozkaz przenoszący go do okupowanej Polski, do obozu zagłady Sobibór. Tam nie może już przymykać oczu na potworności, do których dochodzi w obozie.

Pewnego dnia wśród więźniów wyselekcjonowanych do komór gazowych Hans spotyka Leę, dziewczynkę łudząco podobną do ukochanej córeczki. Nazista postanawia uratować żydowską więźniarkę przed śmiercią. Najpierw w Sobiborze, a potem w obozie na Majdanku wymyśla strategie przetrwania, szuka sprzymierzeńców wśród więźniów, okłamuje przełożonych, podejmuje straszliwe decyzje, ryzykuje. Wszystko po to, aby ocalić małą dziewczynkę. Czy ocali przy tym swoje człowieczeństwo?

Inspirowana dramatycznymi faktami powieść o rozdziale historii, którego nie wolno zapomnieć. Forte i Bonfiglioli z narracyjnym talentem i wiarygodnością historyczną opisują w niej jedną z najczarniejszych nocy ludzkości, zapalając jednocześnie światło nadziei.

Kiedy cudze piętno staje się brzemieniem.Jest zima roku 1984, umęczeni absurdami schyłkowego PRL-u warszawiacy grzęzną w śnieżnej brei. Mietek, student oprowadzający po mieście zagranicznych turystów, odbiera z hotelu parę Norwegów. Szybko staje się jasne, że milczący przybysze nie są zainteresowani zwiedzaniem stolicy i zamierzają się oddać tajemniczym poszukiwaniom. O tym, co było ich przedmiotem, Mieczysław dowie się dopiero trzydzieści lat później. Makabryczna prawda wstrząśnie nim i popchnie ku własnemu śledztwu, które zakończy wizyta na cmentarzu w prowincjonalnym norweskim miasteczku. Odpowiedź wcale nie przyniesie ukojenia.W "Złych dzieciach" siermięga lat 80. przeplata się z rzeczywistością okupacyjną, która wraca echem w czasach obecnych. Dominik Rutkowski z finezją buduje napięcie, prowokuje zderzeniem perspektyw i zręcznie myli tropy. Opowiada o piekle izolacji i uwięzieniu w trybach historii - tej powszechnej i tej jednostkowej, której towarzyszy niezawinione cierpienie.